Annika Schijvens
Terwijl ze haar blouse om haar middel knoopt, kijkt ze in de spiegel. ‘Dit is mijn beste kringloopvondst tot nu toe. Ik vind ‘m echt geweldig!’ Annika is zeker over wie ze is, al is daar wel wat tijd overheen gegaan. Inmiddels leeft ze in het nu, en ziet ze wat de toekomst haar te bieden heeft.
Naam: Annika Schijvens
Leeftijd: 20 jaar
Beroep: medewerker in een kledingwinkel en student aan ROC Tilburg voor Fashion
Hoelang in Noord: in augustus 1 jaar
„Ik woon nu bijna een jaar in Noord, met mijn moeder en zusjes. Toen we erheen verhuisden had ik nog dat negatieve beeld: veel criminaliteit en onveiligheid. Al in de eerste week kwam ik erachter dat dat beeld totaal onterecht is. Het is echt dikke prima hier, we hebben een bos dicht bij onze flat en iedereen begroet elkaar. Waar ik eerst woonde, in de Reeshof, was het veel meer ieder voor zich. Daar zie ik hier niks van terug.”
„Ik ben mezelf weer een beetje aan het ontdekken wat betreft mijn kledingstijl. De laatste tijd probeer ik me bijvoorbeeld iets rustiger te kleden, in plaats van uitbundig. Vandaar ook deze outfit: dit zijn zachte kleuren, en het is allemaal niet te veel aanwezig. Ik ben altijd al veel bezig geweest met kleding. Vroeger op school was ik de eerste die kort haar, Dr. Martens had, en daar werd ik toen om uitgelachen. Tegelijkertijd vond ik het vreselijk wat de rest daar allemaal droeg: er was een meisje die bepaalde wat er gedragen werd, en de rest deed haar na. Daar heb ik nooit aan meegedaan.”
„Gelukkig ben ik inmiddels heel zeker over wie ik ben als persoon, maar dat is wel anders geweest. Met mijn eerste vriendje had ik een relatie van vijf maanden, maar dat voelde als 25 jaar. Hij merkte dat ik anders reageerde op bepaalde dingen dan andere mensen, dus hij stelde voor dat ik een bezoek zou brengen bij de dokter. Hierdoor kwamen we erachter dat ik op dat moment borderline had. En toen ging het mis: hij wilde geen relatie met een ‘borderliner’, dus hij maakte het uit.”
„Dat was het moment dat ik niet meer van mijzelf ging houden. Toen was ik wel al in therapie. Tijdens die sessies hebben we vier versies van mijzelf verzonnen: ‘gewone’ Annika, mama Annika, kind Annika, en Tiffany. Tiffany is echt mijn dark side, zij komt naar boven als ik getriggerd word. Daar wil je echt geen problemen mee krijgen. Gelukkig heeft de therapie mij heel erg geholpen, want inmiddels ben ik gezond verklaard.”
„Ik moet zeggen: ik ben trots op waar ik nu ben. Als kind dacht ik al dat ik niet ouder zou worden dan zestien, dus ik leef al vier jaar langer dan ik dacht. Toch blijf ik het eng vinden om naar de toekomst te kijken. Vandaar dat ik heel erg in het nu leef. Gelukkig lukt het mij wel steeds meer om plezier te halen uit wat ik leuk vind. Zo merk ik dat ik echt blij word van mensen helpen, en complimenten geven. Het is zo goed om te zien hoe vrolijk iemand daarvan wordt. Daar doe ik het voor.”