Guillaume Brooks

Naam: Guillaume Brooks
Leeftijd: 26 jaar
Beroep: Sales
Hoelang in Noord: geboren en getogen

„Al sinds mijn jeugd is mijn thuis in Noord. Toen ik kind was woonde ik aan de Nobelstraat, samen met mijn ouders en drie zussen. Wij speelden altijd buiten: hutten bouwen in het bos en balspellen op het voetbalveldje verderop vulden onze dagen. Wij vonden onze eigen spellen uit, en kregen alle kinderen uit de buurt met ons mee. Het was echt fantastisch.”

Outfit 1
Abstract, maar comfortabel

„Over het algemeen vind ik het belangrijk dat mijn kleding lekker zit, maar er moet wel iets speciaals mee zijn. Net als bij dit shirt: hij lijkt heel basic, maar hij is wat abstracter door dat losse vlak. Dat soort dingen vind ik heel leuk. Ik ben niet zo bezig met op willen vallen met mijn kleding. Tegelijkertijd ben ik in mijn persoonlijkheid juist wel heel erg uitgesproken. Ik ben niet bang om op mensen af te stappen, ik ben juist iemand die verbinding zoekt.”

„Toen ik jong was had ik al snel goed contact met de andere kinderen uit de wijk. Met de leraren op school was dat wel anders: ik werd er altijd uit gepikt. Zo ben ik een keer de klas uit gestuurd, alleen omdat ik nieste. Dat blijf ik toch bizar vinden.”

„Ook op latere leeftijd had ik daar last van. We gingen met mijn zussen en vrienden de stad in om iets te vieren en hadden onze beste outfits aangetrokken. Toen ik met een aantal mensen binnen was, kwam ik erachter dat de andere helft van de groep niet naar binnen mocht. Ze ‘zouden er niet netjes genoeg uitzien’. Natuurlijk wist ik genoeg, want het was hun donkere huidskleur die niet welkom was. Ik heb iedereen weer mee naar buiten genomen, ben naar de portier gelopen, en heb hem verteld dat iedereen juist zijn beste kleding uit de kast getrokken had. Dat soort onrecht doet mij nog steeds heel veel.“

Outfit 2

Allerbeste kostuum

„Het was nog een hele uitdaging om dit pak te vinden. Ik ben behoorlijk lang, dus meestal zijn de broekspijpen voor mij veel te kort. Als ik aan het werk ben en naar een vergadering moet, ga ik wel strak in pak. Ik werk nu nog in de sales, maar ik wil later wel meer met mensen gaan werken. Al langere tijd ben ik bezig als jongerenwerker. Vroeger stond er bij ons in de wijk al een kar van het jongerenwerk, en sinds dat moment zag ik hen al als voorbeeld. Zij organiseerden de tofste dingen, en als wij iets wilden leren was dat bijna altijd wel te regelen.”

„Zo hebben we met een groep jongeren via R-Newt een project gehad dat mooi op hol geslagen is. We wilden graag een eigen versie maken van een dansje uit een video, dus in een week hadden we een nieuwe tekst geschreven, een dansje bedacht en een video opgenomen. We noemden onszelf The Bananas. Verwachtingen waren er niet, we vonden het gewoon heel leuk om te doen. Binnen een week zaten we al over de duizend views. Op basisscholen konden alle kinderen het dansje meedoen, en voor we het wisten werden we gebeld of we ingehuurd konden worden. Het was echt een hit.”

Outfit 3
Born to Love

„Deze outfit laat echt zien wie ik ben, denk ik. Ik ben zeker wel born to love. Een aantal jaar geleden zat ik in een hele zware tijd door een dubbele klaplong. In die periode ben ik veel meer naar binnen gaan kijken: ik ben mij meer gaan verdiepen in het Taoïsme en Qi Gong. Het heeft mijn ogen geopend, ik ben veel bewuster geworden van levensenergieën en zelfbalans. Het mooie aan de Tao vind ik dat je overal zelf achter moet komen. Het is een way of life, een denkwijze.”

„Ik ben pasgeleden teruggekomen van een week in een Shaolin-tempel in Duitsland. Je bent daar volledig bezig met bewustzijn; hoe je naar de wereld om je heen kijkt, maar ook hoe jouw gedachten stromen. Door simpelweg bezig te zijn met wat je op dat moment doet, haal je een diepere betekenis uit het momentum.“

„Zo wordt er bij het eten opgeschept op volgorde van leeftijd. De oudsten mogen eerst, de groep jongste als laatste. Als iedereen te veel opschept, blijft er niks meer voor de jongsten over. Bij elke schep moet je dus afwegen ‘Is dit niet te veel? Of juist te weinig?’. Dieren staan daar ook gelijk aan mensen. Zo vond ik een keer een paard voor de deur van mijn kamer. Die kon ik toen niet zomaar wegsturen, dus ik stond daar een kwartier te wachten tot hij uit zichzelf wegliep.”